Ik ben iemand die tot mijn 28e grofweg alleen maar in de masculiene energie zat. Dat wil zeggen: knallen, doorgaan, actie, assertiviteit, angsten overwinnen etc. Ik had weinig tot geen tijd om stil te staan. Ik genoot daar meestal van! Maar als ik eens een momentje voor mezelf wilde pakken, lukte dat meestal niet.

Via het persoonlijke ontwikkeling en het ondernemerschap groeide mijn interesse voor spiritualiteit. Op events mocht ik ervaren hoe magisch het is om in een diepe meditatie te zitten. Dat ga ik thuis ook doen! Dacht ik… Ik kocht gelijk een meditatiekussentje (actie!). Alleen ging ik er nooit op zitten. Mijn toenmalige coach probeerde het me zo makkelijk mogelijk te maken, maar ik deed het niet. Het lukte me niet om even stil te staan. Ik vond het allemaal mega leuk wat ik deed, dus mijn energiepotje was nog wel in balans. Maar genoot ik er écht van? Nam ik de tijd om er écht van te genieten? Of was ik alweer bezig met het volgende? Want we moeten ons wel blijven ontwikkelen toch? Steeds uit onze comfortzone stappen! Een nieuwe coach nemen. Vroeger opstaan! Sporten! Enz. enz.

Tot ik het tijdens ademwerk (ja toch die persoonlijke ontwikkeling en spiritualiteit) een keer écht ervaarde: Wat maak ik het mezelf soms moeilijk!? Het leven is bedoelt om van te genieten! Want wat is het leven fantastisch! Met álles wat erbij hoort. Alle ups en downs.